Njëri nga elementët kryesorë të shkencës është, pa dyshim, njohja empirike. Pa një njohje të këtillë nuk ekziston as objekti i shkencës, as shkenca vetë. Në krahun tjetër, paralelisht me këtë, qëndron morali. Ai është human dhe, falë këtij humanizmi, cdo gjë merr një kuptim. Morali pra, për dallim nga shkenca, nuk e kërkon botën. Ai hyn drejt e në njeriun dhe mundohet ta transformojë atë. Jo materialisht, por shpirtërisht.
Është mjaft me rëndësi që menaxhimi me to të bëhet nga një këndvështrim tjetër, nga objektivizmi që, sic thamë më sipër ka synime humane a njerëzore.